این مطلب بر مبنای برنامه ویدئویی از استیون هاوکینگ بنام "آیا خدا وجود دارد!" تنظیم شده است.
سلام، نام من استیون هاوکینگ است، فیزیکدان، اخترشناس و تا اندازه ای خیال باف هستم، اگر چه من نمیتوانم حرکت کنم و مجبورم از طریقِ کامپیوتر صحبت کنم، در ذهن خودم آزاد هستم. آزادم برای یافتن پاسخ عمیق ترین پرسش های کائنات، در میان آنها دشوارترینشان، آیا خدائی وجود دارد که جهان را آفریده و آن را اداره کند؟ از ستاره ها و سیارات تا من و شما، برای یافتن پاسخ، به سفری در میان قوانین طبیعت نیاز داریم. بنظرم یافتن این پاسخ به پاسخ ما به این پرسش باستانی که جهان چگونه پدید آمده و چگونه عمل می کند، بستگی دارد. من اخیراً کتابی را منتشر کردم که می پرسد آیا خدا جهان را خلق کرده، این موضوع باعث برانگیختن واکنشهائی شده، مردم از بابت اینکه یک دانشمند بخواهد در باره هر چه که به مذهب مربوط می شود، اظهار نظر کند، ناراحت می شوند. من تمایل ندارم به دیگران بگویم به چه باور داشته باشند. امّا برای من پرسیدن اینکه آیا خدا جهان را آفریده یک پرسش صحیح برای علم است. از این گذشته سخت است که به پرسشی مهم تر یا بنیادی تر از اینکه، چه چیزیی یا چه کسی جهان را آفریده و آن را اداره می کند، فکر کرد. مدتها پیش پاسخ همیشه یکسان بود. خدایان همه چیز را آفریده اند، جهان جای ترسناکی بود، پس حتی مردمی به خشونت و سرسختی وایکینگ ها به قدرتهای ماورالطبیعه برای توضیح پدیده های طبیعی متوسل می شدند. مانند رعد و برق یا طوفانها، وایکینگ ها خدایان متعددی داشتند. تور خدای رعد و برق بود، اجیر خدای دیگری بود که باعث طوفانی شدن دریا میشد، اما خدائی که از آن خیلی می ترسیدند، اسکول نام داشت. او مسئول رویداد طبیعی وحشت انگیزی بود که ما امروز خورشید گرفتگی می نامیم. اسکول گرگ خدائی بود که در آسمان زندگی می کرد، برخی وقت ها او می توانست خورشید را بخورد و موجب لحظه وحشتناکی می شد که روز را تبدیل به شب می کرد. بدون یک توضیح علمی، تصور کنید چه اندازه ناپدید شدن خورشید می تواند آزار دهنده باشد! وایکینگها به این موضوع با تنها روشی که می شناختند، واکنش نشان می دادند. آنها تلاش می کردند تا گرگ را بترسانند. وایکینگ ها باور داشتند که واکنش آنها باعث بازگشت خورشید می شود. البته امروز ما می دانیم که این دو موضوع ارتباطی با یکدیگر ندارند، خورشید در هر حالت دوباره هویدا می شود. نتیجتاً جهان آنطور که بنظر می رسد رمز آلود یا ماورالطبیعه نیست، امّا برای درک حقایق آن به شجاعتی حتی بیشتر از آنچه وایکینگها داشتند نیاز است! انسانهای فانی مانند من و شما می توانند بفهمند که کائنات (جهان) چگونه کار می کند. این موضوع مدتها پیش از وایکینگها شناخته شده بود. در یونان باستان، در حدود سال٣٠٠ پیش از میلاد، یک فیلسوف بنام آریستار خوس ساموسی هم مجذوب کسوف وخسوف شده بود. مخصوصاً مجذوب خسوف (ماه گرفتگی) شده بود، او به اندازه کافی شجاع بود تا بپرسد آیا خدایان دلیل ماه گرفتگی هستند. آریستار خوس یکی از بنیانگذاران دانش بشری بود، او آسمان را بدقت بررسی کرد و به نتایج جالبی رسید. او متوجه شد که ماه گرفتگی در واقع سایه زمین است که بر روی ماه می افتد و نه یک اتفاق معنوی مربوط به خدایان، با این کشف او توانست در یابد که حقیقتاً بالای سر او چه اتفاقی می افتد و نموداری ترسیم کرد که ارتباط حقیقی خورشید، زمین و ماه را نشان می داد. از اینجا او حتی به نتایج مهمتر دیگری رسید. او متوجه شد که زمین، انطور که همه باور دارند، مرکز همه ی کائنات نیست! وخود زمین بدور خورشید می گردد. در واقع دانستن این موضوع، علت تمام خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی ها را شرح می دهد. خورشید گرفتگی زمانی پدید می آید که ماه سایه اش را روی زمین می اندازد! و وقتی زمین سایه اش را روی ماه می اندازد، ماه گرفتگی رخ می دهد! اما آریستار خوس حتی فراتر رفت، او برخلاف باور رایج معاصرانش ادعا کرد که ستاره ها، سوراخ هایی بر پیکره آسمان نیستند! بلکه آنها ستارگان دیگری هستند مانند خورشید فقط بسیار دور تر از خورشید. این کشف بسیار متحیر کننده بود، جهان یک ماشین است که با اصول و قوانینی اداره می شود. قوانینی که بوسیله ذهن انسان قابل درک است. من باور دارم که کشف این قوانین بزرگترین دستاورد بشر است، برای اینکه این قوانین طبیعت به ما خواهند گفت که آیا ما بوجود خدا برای توضیح جهان نیاز داریم یا نه. برای قرن ها این باور متداول بود که مردم افلیجی مثل من مورد نفرین خدا واقع شده اند. اگر چه فرض می کنم ممکن است، یک نفر آن بالا از من ناراحت شده باشد، ترجیح می دهم همه چیز را بر پایه قوانین طبیعت تشریح کنم. خب دقیقاً این قوانین طبیعت چیست و چرا تا این اندازه قدرتمند هستند؟ من دلیلش را با بازی تنیس نشانتان میدهم. تنیس با دو دسته از قوانین اداره می شود، یک دسته از این قوانین، قوانین خود بازی هستند که انسان ابداع کرده، این قوانین چیزهایی مانند اندازه زمین بازی را معلوم می کنند یا اندازه بلندی تور بازی یا اینکه آیا توپ در داخل زمین بازی فرود آمده یا در بیرون آن. این قوانین در صورت تمایل مجریان بازی می توانند تغییر کنند. امّا دسته دیگری از قوانین بازی وجود دارد که غیر قابل تغییر هستند. این دسته از قوانین معلوم می کنند که در صورت ضربه چه اتفاقی برای توپ بیافتد، زاویه و قدرت ضربه راکت تنیس معلوم می کند که بعد تردقیقاً چه اتفاقی بیافتد. قوانین طبیعت توضیحی است برای اینکه اتفاقات در گذشته، در حال حاضر و در آینده چگونه رخ می دهند. در تنیس، دقیقاً توپ همیشه آنجا می رود که قوانین طبیعت معلوم کنند و همینطور قوانین متعدد دیگری وجود دارد که در اینجا اثر گذار هستند. آنها همه آنچه رخ می دهد را اداره می کنند از چگونگی تولید قدرت ضربه در عضلات بازی کنندگان تا سرعت رشد چمنی که زیر پایشان وجود دارد. اما آنچه مهم است، اینکه این قوانین فیزیکی علاوه بر غیر قابل تغییر بودن، جهانی (فراگیر) هستند. این قوانین از حرکت توپ گرفته تا نحوه حرکت یک سیاره را معلوم می کنند و هر چیز دیگری که در جهان ما وجود دارد بر پایه این قوانین اداره می شود. بر خلاف قوانینی که توسط انسانها پدید آمده، قوانین طبیعت قابل اجتناب نیستند. به همین علت این قوانین تا این اندازه قدرتمند و از نقطه نظر مذهب، جنجالی هستند. اگر شما هم مانند من به ثابت بودن قوانین طبیت باور دارید، آنگاه خواهید پرسید اگر قوانین طبیعت ثابت هستند، نقش خدا در جهان چیست؟ این موضوع بخش بزرگی از تناقض میان "علم ومذهب" است. اگر چه نظرات من در اینباره اخیراً مورد توجه قرار گرفته، اما این موضوع در واقع یک کشمکش باستانی است. در سال ١٢٧٧ میلادی پاپ، جان بیست و یکم، چنان از بابت قوانین طبیعت احساس خطر می کرد که باور به انها را به عنوان ارتداد محکوم می کرد! متأسفانه این موضوع هیچ تغییری در قوانین طبیعی مربوط به جاذبه ایجاد نکرد. چند ماه بعدتر، سقف کاخ خراب شد و بر سر پاپ فرو ریخت. امّا مذهب سازماندهی شده به زودی راه حلی پیدا کرد، برای چند صد سال آینده آنها بسادگی ادعا کردند که قوانین طبیعت حاصل اراده خداوند هستند و خداوند اگر اراده کند، می تواند آنها را نادیده بگیرد. این دیدگاه با اعتقاد به ثابت بودن سیاره ما در مرکز همه جهان، تقویت می شد. ایده اینکه همه سیارات و ستارگان به مانند یک ساعت به دقت طراحی شده به دور زمین می گردند. ایده آریستار خوس درباره چرخش زمین بدور خورشید، مدتها بود که فراموش شده بود. امّا انسانها بطور طبیعی کنجکاو هستند و برخی مانند گالیله اوگالیله علیرغم اینکه نتوانستند کمکی کنند، یک بار دیگر به این ساعت خدا نگاه کردند. درسال ١٦٠٩ میلادی همه چیز تغییر کرد. گالیله بنیانگذار دانش دوران مدرن و یکی از قهرمانان من است. او مانند من اعتقاد داشت که اگر با دقت کافی به جهان نگاه کنیم، می توانیم دریابیم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است، او آن اندازه مصمم بود که برای نخستین بار ذره بین هایی را تکامل داد، که برای نخستین بار توانستند آسمان شب را ٢٠ برابر بزرگتر کنند.
گالیله با دقت ذره بین ها را بر روی تلسکوپ خود سوار کرد و هر شب از داخل خانه اش در پجوا، این تلسکوپ ها را برای بررسی سیاره مشتری بکار گرفت و به کشف بزرگی نایل شد! سه نقطه کوچک در فاصله بسیار نزدیک به سیاره عظیم مشتری وجود داشتند. در ابتدا او تصور کرد که نقطه ها ستارگان کم نوری هستند، امّا پس از اینکه برای چند شب نقطه ها را نگاه کرد متوجه شد آنها حرکت می کنند و بعد چهارمین نقطه خودش را نشان داد. بعضی وقتها یکی از این نقطه ها در پشت سیاره مشتری پنهان می شد و دوباره خودش را نشان میداد، او متوجه شد که این نقطه ها در واقع باید بدور مشتری بچرخند. این نخستین سندی بود برای اینکه حدأقل برخی اشیاء بدور زمین نمی گردند. بر پایه این کشف نهایتاً گالیله به این نتیجه رسید که زمین در واقع بدور خورشید می چرخد. آریستار خوس در تمام این مدت درست می گفت! کشف گالیله انقلابی ایجاد کرد که نهایتاً تنازع میان دانش و مذهب را شدت بخشید. امّا در قرن هفدهم این کشف اسباب دردسرهای فراوانی برای او در برابر کلیسا شد! گالیله با توبه از این عقیده شرک آمیزش، از اعدام نجات پیدا کرد! امّا به حبس خانگی محکوم شد که برای نه سال آخر زندگی و تا زمان مرگش، ادامه پیدا کرد. اگرچه او به گناهش اعتراف کرد، امّا آنها حرکت می کردند. در طول سیصد سال بعدی هر چه قوانین طبیعی بیشتری کشف شد، علم شروع به توضیح موضوعات مختلف کرد، از رعد و برق، زمین لرزه و طوفانها گرفته تا دلایلی که باعث درخشیدن ستاره ها می شود. هر کشف جدیدی که پیش آمد، لزوم وجود یک خدا را کمتر و کمتر کرد. اگر شما دلیل علمی خورشید گرفتگی را بدانید، احتمال کمتری وجود دارد که به وجود خدای گرگی ایمان بیاورید که در آسمانها زندگی می کند. علم مذهب را انکار نمی کند امّا به جایگزینهای ساده تری می دهد. امّا اسرار زیادی بر جا مانده! اگر زمین حرکت می کند آیا این خداست که آن را حرکت می دهد؟ نهایتاً آیا در ابتدا خداوند جهان را خلق کرد؟ در سال١٩٥٥ من در کنفرانسی درباره کیهان شناسی در واتیکان رم شرکت کردم و گردهمایی دانشمندان با حضور پاپ، ژان پل دوم، انجام گرفت. او به ما گفت ایرادی ندارد که عملکرد جهان را مطالعه کنیم، امّا ما نباید پرسشی درباره منشأ جهان بپرسیم! بخاطر اینکه منشأ جهان از خداوند است. من خرسندم که بگویم این نصیحت را دنبال نکردم! من نمیتوانم براحتی کنجکاوی خودم را نادیده بگیرم! به باور من این وظیفه یک کیهان شناس است تا تلاش کند، دریابد، جهان از کجا آمده. احتمالاً درک این موضوع آن اندازه دشوار نیست که بنظر میرسد! علیرغم پیچیدگی و تنوع کائنات، شما برای ساختن یک جهان تنها به سه چیز نیاز دارید و تصور کنید که ما آنها را در یک کتاب آشپزی کیهانی فهرست کنیم، کدام سه عناصری وجود دارند که برای پختن یک جهان لازم هستند؟ نخست ماده است; آنچه که جرم دارد. ماده همه جا هست از زیرپایمان گرفته تا در فضا. گرد وخاک، صخره ها مایعات و توده های بزرگ گاز. توده های عظیم ستاره ها که هر کدام میلیاردها ستاره در خود دارند و درفواصل باور نکردنی گسترده شده اند. دومین چیزیی که شما نیاز دارید، انرژی است. حتی اگر تابحال به این موضوع فکر نکرده باشیم، همه می دانیم انرژی چیست. چیزیی که هر روز ما با آن سر وکار داریم. اگر به خورشید نگاه کنید، می توانید آن را در صورت خود حس کنید. انرژی به وسیله یک ستاره در ٩٣ میلیون مایلی ما تولید می شود. انرژی در کائنات منتشر می شود، فرآیندی که پیوسته آن را بصورت پویا از جایی به جای دیگر انتقال می دهد. پس ما ماده و انرژی داریم، سومین چیزیی که برای ساخت جهان نیاز داریم ، فضا است. فضای خیلی زیاد! شما می توانید جهان را چیزی مختلف بخوانید: عظیم، زیبا، خشن امّا چیزیی که نمیتوانید بخوانیدش کوچک و محصور است. هر سمتی را که ما نگاه می کنیم فضا وجود دارد و فضای بیشتری وجود دارد که از هر سو امتداد دارد. کافی است سرتان را بچرخانید. خوب همه ی این ماده، انرژی و فضا از کجا می تواند آمده باشد؟ ما تا قرن بیستم در این باره هیچ ایده ای نداشتیم! پاسخ از دیدگاه های یک شخص آمد شاید مهمترین دانشمندی که تاکنون زیسته باشد، نام او "آلبرت انیشتن" بود. متأسفانه هیچ وقت نتوانستم او را ملاقات کنم چون در زمان مرگش ، من فقط ١٣ سال داشتم. انیشتن یک موضوع بسیار مهمی را کشف کرد!
او کشف کرد دو جزء از اجزایی که برای ساخت جهان نیاز است، ماده و انرژی،در واقع یک چیز واحد هستند، دو روی یک سکه، معادله معروف او (معادله ماده-انرژی) به این معنا است که ماده می تواند بعنوان نوعی انرژی بشمار برود و همینطور بالعکس. پس بجای سه جزء، ما می توانیم بگوئیم که جهان تنها دو جزء تشکیل دهنده دارد، انرژی و فضا. خوب پس همه این انرژی و فضا از کجا آمده است؟ پاسخ پس از دهه ها کوشش دانشمندان کشف شد. انرژی و فضا بصورت خودبخودی در پدیده ای که امروز می نامیم، ایجاد شدند. در زمان انفجار بزرگ، تمام جهان سرشار از انرژی پدید آمد وهمراه با آن فضا هم پدید آمد. همه چیز مانند باد شدن یک بادکنک ، گسترش پیدا کرد. خوب همه این فضا و انرژی از کجا آمد؟ چگونه همه این جهان سرشار از انرژی وفضای بیکران وهر آنچه که در آن است از هیچ ایجاد شد؟ برای برخی این همان زمانی است که خدا به صحنه می آید، این خدا بود که فضا و انرژی را آفرید، انفجار بزرگ لحظه خلقت بود. امّا علم داستان دیگری می گوید! با درنظر گرفتن ریسک اینکه خودم را به درد سر می اندازم، فکر می کنم ما میتوانیم پدیده های طبیعی را بسیار بیش از آنچه وایکینگ ها را به وحشت انداخت، مطالعه کنیم. ما حتی می توانیم از تقارن زیبای ماده و انرژی که بوسیله انیشتن کشف شد، فراتر برویم! ما میتوانیم از قوانین طبیعت برای کشف منشأ جهان استفاده کنیم و دریابیم که آیا وجود یک خدا تنها راه برای توضیح ان است یا خیر؟ من در انگلستان پس از جنگ جهانی دوم بزرگ شدم که دوران ریاضت اقتصادی بود ! به ما یاد داده شده بود که شما نمیتوانید چیزی را از هیچ چیز(مجانی) بدست آورید. اما الان،پس از یک عمر کار، من فکر می کنم که در حقیقت شما می توانید همه کائنات را مجانی بدست آورید! راز عظیمی که در "انفجار بزرگ" وجود دارد این است که: توضیح دهد چگونه تمام کائنات، شامل میزان خارق العاده ای فضا و انرژی از هیچ پدید آمد؟ این راز در یکی از عجیب ترین حقایق جهان ما نهفته ست! قوانین فیزیک بوجود چیزیی بنام "انرژی منفی" نیاز دارند. برای اینکه از این مفهوم عجیب اما اساسی سر دربیاورید، اجازه بدهید یک مقایسه ساده برایتان ارائه کنم! تصور کنید یک شخص بخواهد بر روی زمین مسطح یک تپّه بسازد، این تپه مثالی از کائنات خواهد بود. برای ساختن این تپه او مجبور است که یک چاله در زمین حفر کند و از خاک ان برای ساختن تپه خود استفاده کند، با این کار قطعاً او فقط یک تپه نمی سازد بلکه یک چاه هم می سازد. در واقع نسخه منفی تپه را می سازد! چیزهایی که در داخل چاه بوده، حالا به تپه تبدیل می شود واین دو بطور کامل با همدیگر تناسب دارد. این همان قاعده ای است که نشان می دهد در ابتدای پیدایش جهان چه رخ داد!زمانی که انفجار بزرگ میزان بزرگی ازانرژی مثبت تولید کرد، به همان میزان انرژی منفی تولید کرد! به همین شیوه همیشه مجموع انرژی مثبت وانرژی منفی برابر با صفر است! این یکی دیگر از قوانین طبیعت است. پس امروز همه ی این انرژی منفی کجاست؟ انرژی منفی در فضا یا همان سومین عنصر تشکیل دهنده جهان ما است! این موضوع ممکن است بنظر ما عجیب بیاید اما بر طبق قوانین طبیعت مربوط به جاذبه و حرکت قوانینی که در میان قدیمی ترین ها در علم هستند، فضا انبارعظیمی از انرژی منفی است! به اندازه کافی برای اینکه اطمینان بدهد، مجموع همه چیز برابر با صفر است!
درک این موضوع دشوار است امّا حقیقت دارد. شبکه بی پایان میلیاردها و میلیارها کهکشان که یکدیگر را با جاذبه به سوی خود می کشند، مانند یک انبار عظیم عمل می کند. کائنات مثل یک باتری عظیم است که انرژی منفی را در خودش ذخیره دارد. بخش مثبت چیزها مانند ماده و انرژی که ما امروز می بینیم، مانند همان تپه است! بخش منفی چیزها مانند آن چاه مثالمان، درفضا گسترده شده است. خوب این چه مفهومی برای ما دارد که در جستجوی این هستیم که بدانیم آیا خدائی وجود دارد؟ این بدین معنا است که اگر مجموع همه چیز در جهان برابر با صفر می شود، شما به یک خدا برای خلق کردنش نیاز ندارید! کائنات همان ناهار مجانی است. از آنجائی که ما می دانیم مجموع مثبت و منفی در جهان برابر با صفر میشود، همه آنچه ما باید بدانیم، این است که: چه کسی یا چه چیزی موجب وقوع این فرآیند در آغاز شد؟ چه چیزیی می تواند موجب پیدایش ناخواسته یک جهان شود؟ این پرسش در ابتدا لاینحل بنظر می رسد،در زندگی روزمره ما چیزها خود به خود و از هیچ پدید نمی آیند. شما نمیتوانید با انگشتتان اشاره کنید و یک فنجان قهوه بگیرید. شما باید یک فنجان قهوه را از مواد دیگر مانند : پودر قهوه، آب، شیر و شکر بگیرید. اگر به درون این فنجان قهوه سفر کنیم در داخل ذرات شیر در جایی کوچکتر در سطح اتم ها و باز هم در جایی کوچکتر در داخل اجزای اتم ها وشما به دنیایی وارد می شوید که گرفتن چیزی از هیچ چیز ممکن است، حداقل برای زمان کوتاه . به این علت که در این مقیاس، ذراتی مانند پروتون بر پایه قوانینی عمل می کنند که به آن مکانیک .کوانتومی می گوئیم و آنها واقعاً می توانند به صورت تصادفی هویدا شوند ، برای مدتی باشند و دوباره ناپدید شوند. برای اینکه دوباره در جای دیگر هویدا شوند ما میدانیم تمام کائنات زمانی بسیار کوچک بود، در حقیقت کوچکتر از یک پروتون واین معنایی بسیار قابل توجه برایمان دارد. این بدین معنا است که جهان با تمام عظمت و پیچیدگی اش می تواند بدون نقض هیچ کدام از قوانین شناخته شده طبیعت بوجود آمده باشد. از آن زمان مقدار عظیمی از انرژی آزاد شد و فضا گسترش یافت. جائی که انرژی منفی ذخیره شده لازم بود تا همه چیز را به تعادل برساند. اما پرسش اساسی دوباره تکرار می شود، آیا خدا قوانین کوانتوم را خلق کرد که اجازه داد "انفجار بزرگ" اتفاق بیافتد؟ به عبارت دیگر آیا ما به یک خدا نیاز داریم تا انفجار بزرگ اتفاق بیافتد؟ من هیچ علاقه ای ندارم به عقیده کسی توهین کنم، امّا باور دارم که علم توضیح بهتری از وجود خدا دارد! این توضیح بخاطر یک موضوع عجیب در باره قاعده علت و معلول میسر می شود. تجربه روزانه، ما را قانع می کند که هر چه اتفاق میافتد باید علتی داشته باشد که قبلاً اتفاق افتاده، پس برای ما طبیعی است تصور کنیم، چیزیی شاید خدا، موجب پیدایش جهان شده باشد. اما زمانی که درباره جهان به عنوان یک کل صحبت می کنیم، لزوماً این قاعده برقرار نیست. اجازه بدهید بیشتر شرح بدهم! یک رودخانه را تصور کنید که از یک سوی کوهستان جاری است، چه چیز موجب پیدایش رودخانه می شود؟ خوب احتمالاً باران، بارانی که قبلاً از آسمان بر کوهستان باریده وخوب چه چیز موجب پیدایش باران می شود؟ پاسخ خورشید است، خورشید که بر اقیانوس تابیده و بخار آب را به آسمانها برده و ابرها را ایجاد کرده. خوب چه چیز باعث شده که خورشید بتابد؟ اگر به هسته نگاه کنیم، فرآیندی بنام گداخت را می بینیم که اتم هیدرروژن را به هیلیوم تبدیل می کند و انرژی زیادی آزاد می شود. تا اینجا را دانستیم، امّا هیدروزن از کجا آمده؟ پاسخ از درون "انفجار بزرگ" است! . اما این قسمت یک مقدار دشوار است! قوانین طبیعت به ما می گویند که نه فقط تمام جهان می تواند مانند پروتون پدید آمده باشد و برای پیدایش به انرژی نیازی نداشته باشد. همینطور ممکن است که هیچ چیز موجب انفجار بزرگ نشده باشد، هیچ چیز. توضیح این مسئله به نظریه های انیشتن باز می گردد و دیدگاههایش درباره اینکه اساساً چطور زمان وفضا در هم تنیده شدند. چیز بسیار شگفت انگیز برای زمان در لحظه انفجار بزرگ اتفاق افتاد ! در واقع زمان از همان لحظه آغاز شد! برای درک این موضوع یکی از این سیاه چاله ها را که در فضا شناور هستند، در نظر بگیرید! یک سیاه چاله معمولی، یک ستاره است که آن اندازه جرم داشته که در خودش فرو ریخته. سیاه چاله ها آن اندازه جرم دارند که حتی نور هم نمی تواند از جاذبه آنها فرار کند، به همین علت یک سیاه چاله کاملاً سیاه است. جاذبه سیاه چاله آن اندازه زیاد است که نه فقط بر نور تأثیر می گذارد، بلکه بر زمان هم تأثیر دارد!
برای اینکه بدانید چگونه، تصور کنید که یک ساعت به درون یک سیاه چاله بیافتد! همینطور که ساعت به سیاه چاله نزدیکتر و نزدیکتر می شود، کار کردنش آرام تر و آرام تر خواهد شد. زمان شروع به باز ایستادن می کند. حالا تصور کنید که ساعت وارد سیاه چاله شده، با فرض اینکه بتواند نیروی بی نهایت جاذبه را تحمّل کند، ساعت در واقع از کار خواهد افتاد. ساعت به این علت از کار نمی افتد که خراب شده است، بلکه به این علت که در داخل سیاه چاله زمان وجود ندارد! این دقیقاً همان چیزیی است که در شروع جهان رخداد! به باور من نقش زمان در آغاز جهان، آخرین کلیدی است که نیاز به یک طراح بزرگ را برای آفرینش از بین می برد و نشان می دهد چگونه جهان خودش را خلق کرد. اگر به گذشته برویم و به لحظه وقوع انفجار بزرگ باز گردیم، جهان کوچک تر و کوچک تر و کوچک تر می شود تا جائی که به نقطه ای می رسیم که تمام جهان فضائی بی نهایت کوچک و بی نهایت متراکم است. جایی که جهان یک سیاه چاله است و مانند سیاه چاله های زمان ما که در فضا شناور هستند. قوانین طبیعت مطلب مهمی را نشان می دهد، قوانین طبیعت به ما می گویند که در اینجا هم زمان از حرکت باز می ایستد. شما نمی توانید به زمانی بیش از انفجار بزرگ بروید، چون زمانی بیش از انفجار بزرگ وجود ندارد! ما نهایتاً چیزیی را پیدا کردیم که علتی ندارد، چون بیش از آن زمانی نیست برای اینکه یک علت بتواند بتواند وجود داشته باشد، برای من این به این معنای نا ممکن بودن وجود خالق است، چون زمان برای خالق وجود ندارد. از آنجائی که خود زمان از لحظه انفجار بزرگ آغاز شد، انفجار بزرگ رویدادی نیست که بتواند به واسطه کسی یا علتی پدید آمده باشد! بنابر این علم به ما پاسخی را می دهد که به دنبالش بودیم. پاسخی که سه هزار سال تقلای بشر را برای دانستنش بهمراه داشت! ما کشف کردیم که چگونه قوانین طبیعت عمل کننده بر ماده و انرژی جهان فرآیندی را آغاز کردند که نهایتاً به پیدایش ما انجامید. در حالی که در سیاره خودمان هستیم، بسیار خوشحالیم که همه اینها را می دانیم. بنابراین زمانی که مردم از من می پرسند آیا خدا جهان را خلق کرده است؟ من پاسخ میدهم خود این پرسش اساساً درست نیست. "زمان" بیش از انفجار بزرگ وجود نداشت، بنابراین زمانی برای خدا وجود نداشت که جهان را خلق کند! این پرسش به این می ماند که در باره جهت لبه ی زمین بپرسیم زمین کروی است و هیچ لبه ای ندارد، پس جستجوی لبه زمین، بیهوده است! ما همگی آزاد هستیم آنچه را که می خواهیم بپذیریم و بنظر من ساده ترین توضیح این است که هیچ خدائی وجود ندارد! هیچ کس جهان را خلق نکرده و هیچ کس ایمان ما را هدایت نمی کند. این موضوع من را به درک موضوعی هدایت می کند احتمالاً هیچ بهشت یا زندگی پس از مرگی وجود ندارد! ما همین یک زندگی را داریم برای اینکه سپاسگذار طراحی عالی کائنات باشیم و از این بابت من بسیار سپاسگذار هستم. پایان.
